Media britanike The Telegraph i ka kushtuar një tjetër shkrim çështjes së emigrantëve që vijnë në Britaninë e Madhe vazhdimisht, e më specifikisht atyre që vijnë nga Shqipëria. Sipas tyre emigrantët emigrantët vijojnë të kalojnë Kanalin e La Manshit dhe qeveria britanike duket se është e pafuqishme t’i ndalojë edhe pas firmosjes së një marrëveshjeje me qeverinë franceze për rritjen e kontrolleve në kufijtë e vendeve.
Sipas tyre e vetmja mënyrë për ndalimin e fluksit të këtyre emigrantëve është ndryshimi i legjislacionit, i cili shpesh herë është prekur si një çështje delikate lidhur me këtë rast për shkak edhe të “shfrytëzimit” të ligjit të skllavërisë moderne nga emigrantët shqiptarë pas mbërritjes së tyre me gomone ose varka të vogla në ishull. Në shkrimin e tyre theksohet se as marrëveshjet ndërkombëtare dhe as autoritetet vendase nuk janë të mjaftueshme për ndalimin e emigrantëve nga hyrja drejt vendit.
Shkrimi i plotë:
Emigrantët vazhdojnë të vijnë, kalimet e Kanalit vazhdojnë të ndodhin dhe qeveria, duket se është e pafuqishme t’i ndalojë. Një traktat me Francën, një marrëveshje me Shqipërinë, vendosja e Marinës Mbretërore por asgjë nuk i ka ndaluar 44,000 njerëzit që kanë bërë udhëtimin deri tani këtë vit. Faktet janë të jashtëzakonshme.
Numri i njerëzve që kalojnë Kanalin është rritur me më shumë se 160 për qind krahasuar me vitin e kaluar. Tre të katërtat janë meshkuj të rritur, shumica dërrmuese nën moshën 40 vjeç. Grupi më i madh sipas kombësisë, më shumë se një e treta, janë shqiptarë. Ndërsa disa vende evropiane, si Gjermania dhe Holanda, pranojnë zero kërkesa për azil nga shqiptarët, shkalla jonë e pranimit është 55 për qind.
Sistemi ynë i azilit është i mbingarkuar. Numri i rasteve të mbetura tani është 160,000. Numri i rasteve të përpunuara brenda gjashtë muajve ka rënë në vetëm 10 për qind. Ne po shpenzojmë pothuajse 6 milionë paund në ditë vetëm për faturat e hoteleve dhe fatura e përgjithshme e azilit është trefishuar në 2.1 miliardë paund në vit, mjaftueshëm për të paguar pagat e 62,000 infermierëve. Zgjidhjet e propozuara nga shumë ekspertë, aktivistë dhe deputetë do ta përkeqësonin problemin edhe më shumë. Shumë këmbëngulin se zgjidhja është krijimi i më shumë rrugëve të sigurta dhe ligjore për azilkërkuesit që të vijnë legalisht në Britani.
Në fakt, rrugë të tilla ekzistojnë: për ukrainasit, Hong Kongerët, afganët dhe një numër të vogël të tjerë. Zgjerimi i këtyre rrugëve për të lejuar më shumë për të aplikuar për të ardhur këtu nga vende të tjera do të rriste numrin, por nuk do të ndalonte kalimet, përveç nëse autoritetet do t’i jepnin azil fjalë për fjalë të gjithë të interesuarve për të ardhur këtu.
Po kështu, lejimi i azilkërkuesve për të punuar ndërkohë që çështja e tyre përpunohet do të ftojë më shumë emigrantë që të tentojnë udhëtimin për në Britani. Tregu ynë i çrregulluar i punës dhe zbatimi i dobët i ligjit është tashmë një faktor i rëndësishëm tërheqës dhe motivi për shumë shqiptarë në veçanti për të ardhur këtu është të punojnë, ligjërisht ose ndryshe. Dhënia e të drejtës për punë është një recetë për një emigracion të paligjshëm. Dhe duhet ta kemi të qartë se po flasim për emigracionin ilegal. Aktivistët shpesh thonë se kërkesa për azil nuk është “fals” dhe se asnjë qenie njerëzore nuk mund të jetë “ilegale”. Por këto janë argumente të kashtës. Është vepër penale të hysh në vend pa leje për ta bërë këtë dhe të shkatërrosh dokumentet e identitetit kur të mbërrish këtu. Konventa e Refugjatëve u lejon refugjatëve që hyjnë ilegalisht në një vend të kërkojnë azil, por vetëm ata që vijnë “direkt” nga ku rrezikohet jeta ose liria e tyre.
Pra, çfarë mund të bëjnë ministrat? Në një raport të mirëpritur nga Suella Braverman, Sekretarja e Brendshme dhe botuar nesër nga Qendra për Studime Politike, Karl ëilliams dhe unë propozojmë ta kthejmë sistemin tërësisht.
