Të gjithë mund të kemi njerë ndopak trishtim kur në spotin elektoral të Partisë Socialiste kemi dëgjuar zërin shumë të dashur të aktorit të madh Robert Ndrenika. Kjo për arsyen se zëri i Ndrenikës na kujton vetëm filma të pashlyer nga kujtesa siç janë “Prefekti” ku Ndrenika luan rolin e Qazim Mulletit, “Një shoqe nga fshati” me rolin aq të dashur të Agushit e shumë filma të tjerë.
Por kjo kujtesë e pazëvendësueshme është zbehur me kalimin e kohës e sidomos vitet e fundit. Në mes të një kurthi të pakapërcyeshëm, duket sikur Edi Rama në këto 8 vite qeverisje nuk na ka rrëmbyer vetëm të mirat publike, investimet, shëndetësinë, arsimin e të ardhmen. Mes gjërave të shtrenjta që Partia Socialiste e Rama na kanë rrëmbyer është edhe e shkuara.
Ndoshta plaga që dhemb më shumë në lidhje me të shkuarën historike dhe artistike është Teatri Kombëtar. Me të nuk u shemb vetëm një godinë, por u shembën dhe idhuj që i kishim dashur për vite.
Në debatin e madh publik për shembjen e Teatrit pamë se kryetari i Bashkisë, Erion Veliaj arriti të rekurtonte në mbështetje të tij aktorë që i kishin dhënë shumë skenës shqiptare. Robert Ndrenikaj ndryshoi mendim për shembjen e Teatrit, pasi kishte dalë shprehimisht kundër prej fillimit. Po ashtu ndodhi edhe me Viktor Zhustin, i cili ishte në radhën e aktorëve që kërkuan shembjen e Teatrit. Po ashtu ndodhi me Luftar Pajën, Arben Derhemin, Zamira Kitën etj.
Jo pak ditë më parë, pjesë e një spoti të Partisë Socialiste u bë edhe aktorja shumë e dashur Tinka Kurti. Gazeta Reforma publikoi me herët gjatë ditës së sotme edhe arsyen e mundshme të përfshirjes së Tinka Kurtit në fushatën e PS. Dhjetorin e kaluar Erion Veliaj “i rindërtoi ” Tinka Kurtit shtëpinë e shembur nga tërmeti si një detyrim më pas për të shprehur mirënjohje.
Askush nuk është i verbër dhe të gjithë e kemi parë si kolosët e aktrimit dhe skenës shqiptare u lanë në harrim prej vitesh, me pensione qesharake e pa mirënjohje. Kur vjen puna për të marrë sa më shumë vota, Partia Socialiste u kujtua për ekzistencën e tyre duke i marrë mbështetjen ndoshta “me forcë” apo “me të mira”
Por ky degradim i artit dhe i skenës nuk mbetet vetëm në rrafshin infrastrukturor dhe atë të trashëgimisë historike. Është një pjesë e identitetit shpirtëor, kulturor dhe e kujtesës kolektive që tjetërsohet në mënyrë të pakthyeshme.
Gjithsesi sa herë të dëgjoni zërin e Robert Ndrenikës spotet e PS mendoni për zërin e Vangjelit te “Përrallë nga e Kaluara”, për Fotaqin nga “Koncert në vitin ‘36” e për Kostën nga “Mësonjëtorja”. E kur të dëgjoni zërin e Tinka Kurtit mendoni për Tanën, për Dilën nga “Besa e kuqe” etj. Nëse na kanë rrëmbyer pasuritë fizike, nuk mund t’i lëmë të na rrëmbejnë artin, kulturën e identitetin.
