Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare është kthyer në një nga institucionet më të kritikuara për mungesën e transparencës dhe mënyrën si shpërndan fondet publike. Pas historisë me avionin e kryeministrit, institucioni është shndërruar në një portofol ekstrabuxhetor që operon pa llogaridhënie të qartë.
Rasti më i fundit lidhet me një tender të zhvilluar në kuadër të Takimit të Nivelit të Lartë të Komunitetit Politik Europian (EPC), që do të mbahet më 16 maj në Tiranë. Bëhet fjalë për prokurimin e disa strukturave akomoduese të përkohshme – në fakt, kontenierë ose stenda të përkohshme – që do të vendosen në Sheshin Skënderbej për vetëm një ditë.
Tenderi u shpall më 8 prill në Sistemin e Prokurimeve Publike me një fond limit prej 235 milionë lekësh (rreth 2.35 milionë euro). Vetëm dy ditë më vonë, më 10 prill, u shpall fituese kompania “Red Cloud”, në pronësi të Klodian Makashit, me një ofertë prej 2.32 milionë eurosh. Procedura u krye në mënyrë tërësisht shkresore, pa asnjë publikim në Buletinin e Njoftimeve Publike, nën arsyetimin e një emergjence që kërkonte mbyllje të menjëhershme.
Negociatat formale u kryen mes drejtoreshës së Shërbimeve Qeveritare, Dhurata Frashëri, dhe përfaqësuesve të kompanisë “Red Cloud”, duke i “kursyer” buxhetit publik vetëm 30 mijë euro – një ulje prej 1.2%.
Në realitet, nuk bëhet fjalë për ndonjë blerje apo ndërtim të përhershëm. Këto struktura janë kontenierë të thjeshtë të marrë me qira për vetëm një ditë, për të strehuar ekipet punuese të EPC-së. Pas përfundimit të aktivitetit, kontenierët do të çmontohen dhe do të rikthehen tek kompania.
Ky rast është shembulli më i fundit i mënyrës sesi institucioni përdor fonde publike në mungesë të plotë transparence. Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare është një nga disa “xhepa” të ngritura nga qeveria për të menaxhuar fonde jashtë kontrollit të drejtpërdrejtë, një praktikë që është zgjeruar ndjeshëm në sektorë të tjerë si teknologjia e informacionit, mbrojtja dhe shëndetësia.
Këto kontrata të mbyllura, shpesh të justifikuara me emergjenca ose nevoja të sigurisë kombëtare, kanë krijuar një terren të favorshëm për abuzim dhe mungesë totale të kontrollit publik. Nga tenderat e COVID-it, te kontratat për mbrojtje, e deri te avionët e kryeministrit dhe qiratë luksoze për kontenierë njëditorë – praktika mbetet e njëjtë: shpenzime të mëdha, llogaridhënie minimale.
