Në një reagim që mund të konsiderohet si paradoksal, ish-ministri i Shëndetësisë Ilir Beqaj, aktualisht i paraburgosur për çështjen e fondeve SASPAC, ka ngritur zërin për atë që ai e konsideron si “cënim të dinjitetit” në Komisionin Hetimor parlamentar.
Është e habitshme se si një ish-zyrtar i lartë, nën akuza për keqpërdorim të fondeve publike, gjen hapësirë për të folur për dinjitet në një moment kur duhet të përgjigjet për veprime që kanë cenuar besimin e publikut në institucione.
“Edhe nese jam i paraburgosur nuk pranoj te me fyejne dhe te me marrin neper kembe. Kete e refuzoj, e kundershtoj dhe do te vazhdoj ta kundershtoj. Ne 8 muaj hetime te komisionit, te gjithe deshmitaret kane provuar qe dy koncensionet objekt hetimi jane histori suksesi. Deshtimin politik deputetet e opozites nuk i lejoj ta percjellin ne neperkembje te dinjitetit tim”.
Beqaj, duke u ankuar për “fyerje dhe tallje” nga deputetët e opozitës, duket se harron se pozita e tij aktuale nuk është rezultat i një padrejtësie, por i hetimeve serioze për korrupsion në sistemin shëndetësor. Pretendimet e tij për “torture” dhe “nëpërkëmbje dinjiteti” gjatë seancës 14-orëshe tingëllojnë si përpjekje për të zhvendosur vëmendjen nga thelbi i çështjes: akuzat për korrupsion dhe keqmenaxhim të fondeve publike.
Është ironike që Beqaj kërkon respekt institucional në të njëjtën kohë që hetohet për shkelje të besimit institucional. Dinjiteti që ai kërkon të mbrojë duket se është selektiv – i kufizuar vetëm te trajtimi i tij personal, ndërsa harron dinjitetin e qytetarëve shqiptarë, fondet e të cilëve janë keqpërdorur.
Kur ish-ministri deklaron se “koncesionet objekt hetimi janë histori suksesi”, ai duket se injoron faktin se ndodhet në paraburgim pikërisht për menaxhimin e këtyre koncesioneve. Një “histori suksesi” rrallëherë përfundon me hetime penale dhe masë sigurie “arrest me burg”.
Përballë këtij realiteti, pyetja që natyrshëm lind është: A mundet dikush që akuzohet për cenimin e besimit publik të pretendojë të drejta të veçanta për dinjitet institucional? Përgjigjja duket se qëndron te vetë veprimet që e kanë sjellë Beqajn në këtë pozitë – veprime që, nëse provohen, përbëjnë cenimin më të rëndë të dinjitetit të institucioneve dhe qytetarëve që ato duhet të shërbejnë.
/gazetareforma.com