Veliaj nuk është më as lajm. Është algoritëm!
Ka njerëz që i mbyllin llogaritë në rrjete sociale kur gjërat nuk shkojnë mirë. Ka të tjerë që i mbyllin llogaritë me drejtësinë. Erion Veliaj, mesa duket, nuk është as në njërin e as në tjetrin rast. Ai është thjesht një profil që nuk po mbyllet dot. As nga sistemi i drejtësisë. As nga ndërgjegjja publike.
Një seri videosh në Tik-Tok shpërndahen në heshtje ndërsa ai ndodhet në burg për korrupsion. Me tone emocionale. Me “mbështetje morale”. Me atë përpjekjen e njohur për t’u shfaqur njerëzor, tani që nuk ka më as zyrë, as pushtet, as roje që i hapin derën.
Por çfarë është më poshtëruese sesa një politikan që, pasi ka shkatërruar çdo besim publik, përpiqet të rehabilitohet përmes një algoritmi?
Edhe influencues e përdorues të zakonshëm të TikTok-ut po ironizojnë postimet e Veliajt: “Kushdo që menaxhon llogarinë e tij, të merret dhe me timen.” Mesa duket, një pjesë e ekipit të propagandës së paguar me vite nga taksat tona është ende në veprim, tani jo për të fshirë kritika apo lavdëruar, por për ta paraqitur “Lalin zdroms” si viktimë me video të kuruara që kërkojnë harresë.
Sepse për të gjithë ata që e kanë harruar, Veliaj është një strukturë e tërë arrogance që e ndërtoi veten mbi fjalë të bukura dhe veprime të pista. Qyteti u ndërtua keq. Fondet u shpërdoruan. Pushteti u ble. Mediat u blenë. Bashkia u kthye në një platformë klientelizmi.
Tani që skema u zbërthye dhe dosjet e SPAK janë të mbushura me fakte që nuk ka më propagandë që i mbulon, vetë Erioni është kthyer në një avatar. Një figurë pa trup, pa zë, pa përgjegjësi. Që poston nga burgu si të ishte ende kryebashkiak. Si të mos kishte ndodhur gjë.
Kjo është fyese për qytetin, për votuesit, për çdo njeri që ka parë si shndërrohet pushteti në farsë.
Në të njëjtën kohë që Rama mbyll TikTok-un si censurë para zgjedhjeve, kryebashkiaku i tij, që aktualisht ndodhet në burg, poston më shpesh se asnjëherë. Kush i kontrollon këto standarde? Kush i drejton këto kufij?
Askush nuk ka dëgjuar nga Veliaj një fjali për akuzat. Asnjë shpjegim për paratë e vjedhura. Asnjë përgënjeshtrim për tenderat. Asnjë ndjesë për qytetin. Vetëm imazhe. Zëra. Fraza të prodhuara për të luajtur rolin e “njeriut të ndershëm që gaboi pak”. Nuk ka gabuar pak. Ka abuzuar shumë.
Dhe kur tentoi të lirohej me garanci pasurore, mendoi se gjithçka do të ndodhte si më parë: një firmë, një mik, një pagesë, një dalje. Por jo. Apeli i GJKKO ia refuzoi kërkesën. Dhe më mirë kështu. Sepse ndryshe nga videot, drejtësia nuk ka opsion “delete”.
Thonë se në burg po kalon ditë të vështira. Se nuk ushqehet mirë. Se është thyer psikologjikisht. Por ky është realiteti që ndërtoi vetë. Nuk është drama e një burri që gaboi një herë. Është pasqyra e një mashtruesi që nuk diti të ndalej. As kur kishte pushtet. As tani që s’ka asgjë.
Dhe nëse sot poston si për të thënë: “Jam ende këtu”, përgjigjja e vetme që meriton është kjo: Tani je aty ku duhet. Dhe do të rrish!
