Kryeministri Edi Rama në podcastin e tij të radhës ka pasur të ftuar artistin franko-shqiptar me famë ndërkombëtare, Angjelin Preljocaj. Ky i fundit gjatë intervistës, është shprehur se mërgimi i ka dhënë mundësinë që të jetë si me dy krena “pak si shqiponja shqiptare”.
“Por do t’i kthehem çështjes sime personale, kjo më ka dhënë mundësinë të jem pak si me dy krena, pak si shqiponja shqiptare. Një kokë që vjen nga babai, nga Vermoshi, etj, dhe koka tjetër që vjen nga Franca, që më ka pritur, që ka pritur prindërit e mi më saktë, dhe që më ka bërë ky që jam sot, domethënë njeri i pasionuar pas artit, pas baletit dhe është diçka që më ka ndërtuar dhe më bën të mundur sot të ekzistoj ndryshe, falë mërgimit”, tha Angjelin Preljocaj.
Pjesë nga intervista:
Rama: Në episodin e tretë, të sezonit të dytë, të podkastit FLASIM kam një të ftuar shumë të veçantë, i cili flet një shqipe të vjetër dhe një frëngjishte të re. Angjelin Preljocaj mirëmbrëma!
Angjelin Preljocaj: Faleminderit!
Rama: Është kënaqësi e madhe. Do të bëj të gjitha përpjekjet për të folur ne gjuhen frënge, e cila më është shkatërruar nga të mosfolurit prej kohësh. Apo mos ti do të flasësh shqip?
Angjelin Preljocaj: Unë do të flas frëngjisht, dhe kur më vjen fjala, kam me folur shqip.
Rama: Kështu. Sikurse e dëgjoni nga theksi, Angjelini vjen nga Franca, por me rrënjët nga Vermoshi. Kjo është, rrënjët e tua, janë në Vermosh?
Angjelin Preljocaj: Po.
Rama: Dhe më kujtohet gjithmonë, sa herë flas për ty, sa herë që flitet për ty, apo sa herë dëgjoj emrin tënd në një bisedë, më kujtohet diçka shumë e bukur që ke thënë në një intervistë herën e parë kur erdhe në Shqipëri, po tregoje për jetën tënde. Ke thënë që ndoshta kam marrë rrugën e kërcimit në barkun e nënës, kur prindërit e mi u arratisën nëpër male. Nëpër rrugët e thepisura, duke lëvizur në barkun e nënës sime, më fort se zakonisht, fillova të vallëzoja.
Angjelin Preljocaj: Ëhë, është e vërtetë. Është gjithashtu ideja se rruga e mërgimit është një rrugë pothuaj artistike, gjë që na jep mundësinë të reflektojme se ç’është mërgimi, çfarë është emigracioni, të gjithë këto çështje që përshkojnë epokën tonë dhe në mënyrë të tmerrshme në këtë moment. Por do t’i kthehem çështjes sime personale, kjo më ka dhënë mundësinë të jem pak si me dy krena, pak si shqiponja shqiptare. Një kokë që vjen nga babai, nga Vermoshi, etj, dhe koka tjetër që vjen nga Franca, që më ka pritur, që ka pritur prindërit e mi më saktë, dhe që më ka bërë ky që jam sot, domethënë njeri i pasionuar pas artit, pas baletit dhe është diçka që më ka ndërtuar dhe më bën të mundur sot të ekzistoj ndryshe, falë mërgimit. Pra po i kthehem serish mërgimit.
Rama: Para mbërritjes në Francë, është ndalesa në Ulqin, ku u vendosën prindërit e tu, pasi u arratisën nga Vermoshi në një kamp refugjatësh.
Angjelin Preljocaj: Në Gerrovo.
Rama: Pra ti linde dy javë pas mbërritjes në Francë?
Angjelin Preljocaj: Po
Rama: Pra, nuk doje të “dilje” pa qenë i sigurt se do të vije në jetë në Francë.
Angjelin Preljocaj: Me sa duket po.
