Nga Ermal Mulosmani
Miti i Protestave
Prej kohësh në Shqipëri promovohet ideja e protestave të dhunshme të cilat thyejnë e shkatërrojnë ç’tu dalë përpara dhe burgosin dhjetera militantë protestues. Lexova edhe një shkrim të Bushatit dhe një prononcim të Lubonjës që e quanin të dështuar protestën e sotme pikërisht mbi këtë argument.
Protesta revolucionare, me pasoja të rinj të burgosur që rrihen e masakrohen qelive të komisariateve dhe mbahen në proçese të gjata e të lodhshme kërkojnë njerëz që nuk kanë çfarë humbin. E vërteta është që në Shqipëri është reduktuar numri i njerëzve në nivel varfërie ekstreme që u ka ardhë shpirti në majë të hundës dhe janë gati të përleshen e të burgosen për politikë. Kapitalizmi e largon njeriun nga politika, e detyron të gjejë shtigje mbijetese. Emigracioni thith të rinjtë, zhvillimi bën të vetën, njerëzit e kanë mendjen si të gjejnë mundësi pasurimi, legale ose jo. Shqipëria e vitit 2022 nuk është e njëjtë me atë të vitit ’98 kur sapo kishim filluar. Shtresat më të varfëra gjenden në periferi dhe e kanë të pamundur të organizohen për të ardhur në Tiranë…. Flukse të tilla spontane si ato të viteve ‘90 apo ‘97 do jetë e pamundur të mblidhen më.
E pamë se ku çuan protestat e dhunshme të Lulit. Dorëzoi pushtetin lokal dhe shaktërroi me qindra të rinj burgjeve dhe gjyqeve pafund. Prodhoi një flluskë sapuni.
Për sa kohë numri i pjesëmarrësve është i mjaftueshëm për të treguar mbështetje apo revoltë por i pamjaftueshëm për të trembur pushtetin, protesta nuk i prish punë askujt.
Ah, do ishte krejt ndryshe sikur NUMRI i protestuesve të ishte 5 herë më i madh, të ishte mbushur bulevardi i tërë cep më cep, të trembte edhe dronin e Carlos. Atëherë nuk ka nevojë për dhunë fizike fare. Mjafton që 100 mijë vetë të vijnë e të rrinë dhe pushteti tmerrohet, Kryeministri ul tonet, kërkon bashkëpunim dhe zbythet. Kur ke përpara 100 mijë vetë që kërkojnë dorëheqjen është si të gjendesh përpara një luani në shkretëtirë, do të dridhen leqet e këmbëve.
Prandaj koncepti i protestave të dhunshme duhet larguar nga mendja e politikanëve opozitarë dhe për sa kohë që në shesh janë 10-15 mijë vetë të mbledhur në çdo cep të Shqipërisë.
Nëse janë 100 mijë, atëherë e marrin vetë situatën. Por, me ç’shoh unë 100 mijë s’do jenë më kurrë. Atëherë si do dorëzohet regjimi?
Çdo regjim rrëzohet nga zullumet e veta dhe këtë radhë zullumet janë si asnjëherë më parë. Denoncimet gjithashtu. Ish Ministrat po përfundojnë në burg, skandali mbyt skandalin. Njerëzit kuptojnë fort mirë që po vidhen. Ata që nuk kuptojnë duhet shpjeguar thjesht e kuptueshëm.
Duhet ndryshuar sistemi zgjedhor në proporcional të pastër me prag të ulët në mënyrë që edhe vota e fraksionuar (siç është) të mos tretet por të bëhet e dobishme. Në këtë mënyrë, edhe nëse shkohet me dy subjekte opozitare dëmi do ishte minimal.
Protestat mund të ishin teste për të kuptuar se sa është mbështetja në momente të caktuara. Kaq. Nuk mund të merret pushteti pa vota. Ose kështu e mendoj unë xhanëm…
