Mediat greke ditën e djeshme kanë sulmuar sërish kryeministrin Edi Rama.
Në një shkrim gazeta “Estia”, shkruan se Rama është i gatshëm t’i japë Turqisë Pashalimanin, për ta shndërruar në një bazë ushtarake detare.
Sipas saj, dhënia e bazës së Pashalimanit për Turqinë, lidhet dhe me aeroportin që pritet të ndërtohet në qytetin e Vlorës dhe gjithçka bëhet për shtimin e ndikimit turk kundër Greqisë, teksa ka hedhur akuza kundër qeverisë greke, pasi sipas tyre nuk ka bërë aq sa duhet për të prishur planet e Edi Ramës dhe Erdoganit, pasi s’i ka vendosur veton për anëtarësimin në Bashkimin Europian.
Por, News 24 raportoi sot se pas bazës së Kuçovës, edhe Pashalimani po studiohet nga NATO për bazë detare.
Raportohet se kjo kërkesë është bërë nga ministrja e Mbrojtjes së Shqipërisë Olta Xhaçka që Aleanca të konsiderojë Pashalimanin edhe për shkak të gjeografisë dhe avantazheve që ofron për të investuar edhe aty një bazë detare.
Në tetor të vitit të shkuar Xhaçka i është drejtuar përmes një letre zyrtare komandantit të Komandës Supreme për Europën, gjeneralit amerikan Tod D. Wolters, duke i parashtruar planin e qeverisë shqiptare për modernizimin e bazës detare të Pashalimanit, me qëllim përdorimin e saj nga NATO.
Nëse do të pranohej një kërkesë e tillë nga NATO atëherë do të ishte e vetmja nga Aleanca në Ballkan për t’iu përgjigjur sfidave të emigracionit apo sigurisë nga kërcënimet.
Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Jens Stoltenberg deklaroi nga Brukseli se ekspertët e Aleancës po e vlerësojnë dhe do ta marrin në konsideratë një gjë të tillë, teksa baza ajrore e Kuçovës do të jetë gati së shpejti, sipas projektit të hartuar nga NATO, një investim ky që kap vlerën e 50 milionë eurove.
SHKRIMI I PLOTË NË MEDIAN GREKE
Athina po përballet me zhvillime jashtëzakonisht shqetësuese, të cilat – si zakonisht – përqendrohen në problemet aktuale dhe i lënë të tjerët të pengohen. Më e keqja, të gjitha, këto probleme zhvillohen dhe shpërthejnë në një pikë, duke çuar në situata të pakontrollueshme. Greqia po përballet sot me probleme të tilla, duke rrezikuar një rrethim strategjik nga Turqia, i cili po përfiton nga situatat dhe ndikimin që ajo ushtron në vendet e Mesdheut dhe Ballkanit. Këto lëvizje janë plotësisht të parashikueshme. Sidoqoftë, vendi ynë i degradon dhe pretendon t’i injorojë, deri në ditën kur situata nuk do t’i lërë më këtë mundësi. Kjo ditë po afron në Shqipëri, e cila është pothuajse e gatshme për të aktivizuar bazën e Portit Pasha në Gjirin e Vlorës për Marinën Turke, me të cilën ka pasur një marrëveshje bashkëpunimi ushtarak afatgjatë. Kjo do të thotë që shumë shpejt në ujërat e Jonit nuk do të shohim vetëm luftëanije turke, por edhe avionë që do të ngrihen nga aeroporti i Vlorës dhe do të kontrollojnë lëvizjet në det. Në fakt, pasi ndërtimi i aeroplanit turk të aeroplanit “Anadolu” është afër përfundimit, ne mund të shohim se ai është charter të ngrihet në Vlorë dhe të koordinojë lëvizjet e anijeve të tjera luftarake turke nga atje. Si e kemi lejuar të ndodhë? Pse nuk kemi ushtruar ndikimin që mundemi për ta detyruar Shqipërinë të pezullojë planet e saj? Tirana është në proces të kërkimit të bisedimeve të pranimit me Bashkimin Evropian. Athina mund ta pengojë lehtësisht këtë përpjekje. Është shtet anëtar i BE-së dhe ka të drejtën e vetos. E megjithatë ai as nuk e ka thirrur atë. Kjo lejon që Shqipëria të bëhet Turqia e Erdoganit pa reaguar. Dhe të mendosh se janë ndërmarrë veprime nga qeveria shqiptare kundër pakicës Greke në Epirin e Veriut. Athina nuk u kujdes, siç bëri për vrasjen e bashkatdhetarit tonë Konstantinos Katsifas. Më parë, ne nuk kemi reaguar ndaj refuzimit të Shqipërisë për të pranuar demarkacionin e kufijve detarë, siç u mor vesh nga ministritë e jashtme të dy vendeve. Me fjalë të tjera, ekziston një përshkallëzim i veprimeve që ne kemi lejuar. Ato ndodhin pa reaguar. Dhe, ndërsa mund të kishim zgjeruar ujërat territoriale në Jon, ne ende duhet të mbajmë fjalën tonë. Përkundrazi, duhet të sigurohemi që Shqipëria të protestojë nëse ecim përpara. Sidomos nëse ai ka flotën turke në Ionia për ta mbështetur atë.
Libia kohët e fundit është shtuar në taktikat turke të rrethimit strategjik të vendit tonë. Një vend me të cilin dikur kemi pasur një marrëdhënie të veçantë. Por vitet e fundit ne kemi injoruar problemet e saj. Ne e lëmë Italinë të udhëheqë politikën evropiane duke njohur qeverinë e Sarajevës. Dhe ne kujtuam që Libia ekziston vetëm në ditën kur Saraj nënshkroi me Erdogan memorandumin e famshëm për demarkacionin e deteve jo pronësore. Deri atëherë, Libia ishte një problem për të cilin menduam se ishte jashtë diskutimit. Një ndalesë më e shkurtër e syve nuk mund të ekzistonte…
Për momentin, Saraj, me pjesëmarrjen aktive të forcave turke, mund të ketë sukses territorial, por kjo nuk do të thotë se më në fund ka mbizotëruar. Lufta civile Libiane ka evoluar në një luftë, e cila do të zgjasë për shumë vite të tjera. Dhe Saraj do të vazhdojë të kontrollojë një pjesë të territorit të vendit, i cili aktualisht përfshin Al Ëatiyya, bazën më të madhe ajrore të Libisë. Kjo bazë mund të jetë një pikë fillestare për Forcën Ajrore Turke dhe planet e saj për të kontrolluar dhe monitoruar Mesdheun qendror. Porti i Tripolit është tashmë një bazë informale, jashtë së cilës aeroplanët e luftës turke po forcojnë përpjekjen e Sarajevës. Dhe sigurisht që ata mund të drejtojnë bizneset e tyre.
Greqia dhe detet e saj janë nën presionin turk nga tre pika. Nga vetë Turqia, nga Vlora në Shqipëri dhe nga Libia në Saraj. Kundërshtari i këtij të fundit, Khalifa Haftar, vërtet forcohet nga Egjipti fqinj. Një vend me të cilin jemi të lidhur me miqësi dhe interesa të përbashkëta. Dhe që nuk arrin ta kuptojë nënshtrimin që shfaqim. Dhe mbase atje, në reflektimin e tij, është interpretimi i faktit që ende nuk ka vendosur të nënshkruajë me ne një demarkacion të zonave detare që u përkasin të dy vendeve.
