Në Gjykatën e Volosit është publikuar dëshmia e plotë e 40-vjeçarit shqiptar, Pandeli Nakoleci, i cili akuzohet për vrasjen e bashkëshortes së tij, Marjola Nakoleci. Në deklarimin e tij, ai ka shprehur pendesë të thellë për aktin, duke pranuar se duhej të kishte zgjedhur rrugën e arsyes për të zgjidhur konfliktet mes tyre.
Nakoleci tregoi se marrëdhënia me bashkëshorten kishte qenë e mirë dhe e quajti “perfekte”. Ai tha se ishte i përkushtuar ndaj familjes dhe punonte në dy vende për të siguruar jetesën. Por sipas tij, gjithçka ndryshoi pas Pashkëve, kur zbuloi se gruaja kishte një lidhje paralele.
“Panorama e një familjeje perfekte u shkatërrua pas Pashkëve. Mësova se kishte një burrë tjetër”, u shpreh ai para gjykatës.
40-vjeçari deklaroi se kishte zbuluar se bashkëshortja kishte abortuar një fëmijë që nuk ishte i tij, por i personit me të cilin fliste çdo ditë. Sipas tij, ata shkëmbenin mesazhe erotike dhe dyshonte se kishin pasur marrëdhënie intime.
Në vijim të dëshmisë, ai kërkoi falje dhe përsëriti pendesën për krimin e kryer, duke thënë: “Jam penduar, e dënoj veten që nuk zgjodha rrugën e arsyes”.
Ndërsa mohoi akuzat për dhunë ndaj bashkëshortes, ai theksoi se asnjëherë nuk kishte abuzuar me të, duke hedhur poshtë pretendimet për sjellje të dhunshme gjatë martesës së tyre.
Ky rrëfim vjen ndërsa procesi gjyqësor për vrasjen e Marjola Nakolecit vijon, ngjarje që ka tronditur opinionin publik në Greqi dhe Shqipëri.
Dëshmia e plotë e Pandeli Nakoleci në Gjykatën e Volosit:
“Unë dhe gruaja ime patëm një jetë familjare perfekte, të qetë, paqësore, normale për më shumë se 20 vjet, pasi kishim 4 fëmijë, të cilët i rritëm së bashku. Kishim një marrëdhënie të shkëlqyer emocionale dhe jetë dashurore si çift, pa u shqetësuar për asnjë arsye, me përkushtim dhe dashuri.
Unë punoj ditë e natë si bukëpjekës dhe njëkohësisht si ndërtues, me qëllim që të siguroj të ardhurat e nevojshme për të mbuluar plotësisht jetesën dhe nevojat financiare të familjes sonë prej gjashtë anëtarësh, në mënyrë që fëmijëve tanë të mos u mungojë asgjë, ndërsa gruaja ime ishte e përfshirë në rritjen e tyre, duke punuar herë pas here ose në sezon.
Jeta jonë martesore u trondit veçanërisht pas Pashkëve të vitit 2025, kur mësova dhe zbulova se ajo mbante një marrëdhënie romantike paralele me një burrë tjetër me të cilin kishte komunikim pothuajse të përditshëm dhe shkëmbim të shpeshtë mesazhesh erotike, dhe dyshoj se ajo takohej dhe kryente marrëdhënie seksuale me të.
Ky zhvillim negativ më bezdisi, më zemëroi dhe më çmendi mëngjesin e 22/8/2025 kur, lidhur me këtë çështje, lidhur me vendimin e saj për të prishur marrëdhënien tonë, familjen e saj që e krijuam me shumë mund në kombinim me zbulimin se fetusi me të cilin ishte shtatzënë pak kohë më parë dhe e humbi, nuk ishte i imi, një njoftim që ajo bëri me një ton shumë ofendues dhe ironik, një deklaratë që më preku brutalisht si burrë, duke rezultuar në mua të çmendem, në një gjendje vullkanesh mendore të vluar dhe me çrregullim serioz të funksioneve të mia mendore, për të kapur një objekt të mprehtë me majë, një thikë që e përdorëm për të pjekur mish në ballkon pa e planifikuar, i paramenduar me qëllim vrasës për t’u armatosur dhe për ta sulmuar me zemërim, me turbullirë mendore dhe për t’i shkaktuar goditje në gjoks dhe qafë pa e kuptuar se ajo ishte fatale dhe kështu do t’i merrja jetën, gjë që nuk e kërkova në asnjë rrethanë. Nuk kisha një qëllim të tillë kriminal, nuk doja ta “trembja” sepse ajo më nënvlerësoi në mënyrën më të përbuzshme.
Jam penduar sinqerisht për aktin tim të shëmtuar, dua t’u kërkoj falje në radhë të parë 4 fëmijëve të mi, të afërmve të saj, shoqërisë për tragjedinë që shkaktova pa dashje, pavarësisht nëse u provokova brutalisht dhe u ndjeva thellësisht i ofenduar.
Do të doja ta ktheja kohën pas, nëse gruaja ime do të ishte gjallë, nëse do të isha në vendin e saj, jam fjalë për fjalë i shkatërruar, i tronditur dhe i shkatërruar mendërisht, i dëshpëruar dhe pardje mendova në qendrën e paraburgimit t’i jepja fund jetës sime me dhunë.
Ndihem keqardhje dhe fajtor për humbjen e parakohshme, vrasjen e gruas sime, e dënoj veten që nuk zgjodha rrugën e arsyes dhe vetëpërmbajtjes në kërkim të zgjidhjes së martesës sonë, të cilën e ndjera nuk e respektoi, në mënyrë që debati intensiv, grindja e 22/8/2025 të mos përshkallëzohej, devijoj dhe arriti në krim.
Mohoj kategorikisht se kam qenë i dhunshëm me të, se kam përdorur dhunë fizike ndaj saj ose e kam detyruar me forcë ose kërcënim të kryejë marrëdhënie seksuale pa vullnetin e saj, nuk korrespondon me realitetin dhe është një pretendim i rremë, përndryshe ajo do të më kishte denoncuar për çdo incident të dhunës në familje.
Kërkoj kryerjen e menjëhershme të një ekzaminimi psikiatrik, me qëllim përcaktimin nëse vuaj nga ndonjë sëmundje mendore, duke qenë se isha shtruar në spital në një strukturë psikiatrike nga e cila u lirova së fundmi pas një shtrimi tre-ditor të pavullnetshëm pas një tentative vetëvrasjeje dhe më ishin dhënë ilaçe që ende i marr, më diagnostikuan me një çrregullim ankthi dhe konfuzion që u shfaq së fundmi dhe u përkeqësua, me qëllim përcaktimin nëse jam i justifikuar të marr një imputim të reduktuar”.
