Nga Lutfi Dervishi
Në çdo vend normal kjo do të kishte ndodhur prej kohësh.
Nuk është një rast e dy, por mashtrimi është bërë rrugë, është bërë vijë sjellje.
1. Rasti i Elbasanit në zgjedhje.
Një vrasje në mes të ditës, në mes të fushatës, dhe drejtori i përgjithshëm i policisë gënjen publikisht, gënjen live dhe nuk ndodh asgjë. Fraza “nuk ka patur materiale zgjedhore” do të mbetet epitafi i “paanësisë” së policisë në zgjedhje. Dhe gënjen, sepse e vërteta nxjerr keq partinë në pushtet.
Për këtë mashtrim publik nuk ndodhi asgjë.
2. Djali i mitur te Liqeni gjatë kohës së pandemisë.
Ndalohet një adoleshent me biçikletë. Jo vetëm që dhunohet, por policia e shet aktin e vet të dhunës si sukses.
3. Nëna që po “luante” me armë lodër.
Një fotografi e nënës së djalit të “kapur” me biçikletë, ku ajo (aktore) ka pozuar me një armë lodër paraqitet si shembulli i prindit që nuk di të rrisë fëmijët. Në çdo vend serioz, kjo quhet shpifje dhe deformim i opinionit publik.
Tek ne, është njoftim standard i Policisë së Shtetit.
4. Arma në dorën e djalit të vrarë në Laprakë.
Për të ndërtuar imazhin e një “të dyshuari të rrezikshëm”, policia manipulon vendngjarjen ku vrau të riun.
Manipulim. Vrasje. Pengim i drejtësisë.
Dhe për ta çuar cinizmin zyrtar deri në fund, rrugës së vendngjarjes i vendoset emri i viktimës.
5. Grumbullimi para SPAK-ut nga simpatizantët e kryebashkiakut.
Një ngjarje e paralajmëruar gjithë ditën, policia thotë: “Grumbullim spontan”; “Nuk kishim njoftim”.
A ka pasur ndonjë ndalim për këtë? Jo.
Sepse kur i shërben pushtetit, edhe ligji mbyll sytë.
6. Arrestimet e “bujshme” jashtë shtetit.
Në fakt janë kontrolle të rastësishme nga policia lokale, por mediat furnizohen me “lajme” të përpunuara ku shkruhet:
“Operacion i përbashkët policor falë shkëmbimit të inteligjencës”.
Inteligjencë? Nuk ka fyerje me të madhe për këtë fjalë.
Lista vazhdon… dhe ne vazhdojmë të mashtrohemi sistematikisht.
Policia nuk është thjesht e paaftë në komunikim, ajo është bërë një mjet propagandistik, që në rastin më të mirë justifikon dhunën dhe në rastin më të keq e prodhon vetë atë.
Në vend që të hetojë ngjarjet, policia vret mendjen se si do t’i shesë ato në media.
Në vend që të ruajë rendin, ajo ruan imazhin e vet duke shtrembëruar realitetin.
Kjo nuk është policia e një shteti demokratik.
Është një strukturë që përdor shkopin dhe gënjeshtrën me të njëjtën lehtësi.
Po, policia duhet të dënohet për mashtrim publik. Sepse kur një trupë e armatosur përdor gënjeshtrën si armë, ajo bëhet më e rrezikshme se çdo bandë. Dhe kur e vërteta deformohet me qëllim nga ata që duhet ta mbrojnë, atëherë qytetari mbetet i pambrojtur, jo nga krimi, por nga vetë shteti.
