Sulmi i befasishëm i Hamasit ndaj Izraelit, në 50-vjetorin e luftës së Yom Kipur, do të mbahet mend si një dështim i paparë i inteligjencës ndër shekuj.
Në harkun kohor të disa orëve, dhjetëra militantë të Gazës depërtuan përmes gardhit kufitar në jug të Izraelit, duke kapur në befasi pozicionet ushtarake lokale.
Persona të armatosur rrëmbyen dhe vranë izraelitë në komunitetet kufitare jugore, duke filmuar sulmin e tyre ndërsa përparonin në disa drejtime.
Ndërsa imazhet e disa mijëra raketave që përshkruajnë qiellin janë bërë të njohura me kalimin e viteve gjatë luftimeve rreth Gazës, pamjet e ushtarëve të Hamasit që lëvizin nëpër rrugë duke qëlluar makina dhe këmbësorë, janë skena të padëshmuara nga shumica e izraelitëve, për të cilët sulmet afatshkurtra në qytete janë bërë pjesë e jetës.
Kjo është për t’u habitur, për shkak se mbikëqyrja e shoqërisë palestineze nga Izraeli është shumë e sofistikuar. Ajo monitoron aktivitetin e Hamasit në veçanti, që është një nga detyrat më të rëndësishme për vendosjen e sigurisë.
Rrjeti për zhvillimin e burimeve është pothuajse gjithëpërfshirës në detyrën e tyre për të identifikuar informatorët e mundshëm në territoret e pushtuara palestineze.
Anëtarët e grupeve militante brenda burgjeve izraelite kanë qenë gjithashtu historikisht në shënjestër të përpjekjeve të inteligjencës.
Të gjitha këto e bëjnë edhe më të habitshëm qëndrimin e Izraelit ndaj sulmit të planifikuar të Hamasit.
Industria e teknologjisë së mbikëqyrjes izraelite, siç dëshmohet nga skandali i spyëare Pegasus, është ndër më të avancuarat në botë. Pavarësisht gjithë kësaj, përgatitjet e Hamasit nuk u zbuluan.
E vërtetë është edhe se Hamasi është bërë shumë më i aftë për t’iu përshtatur sfidave ushtarake me të cilat përballet, duke shpenzuar shpesh përpjekje të mëdha në planifikimin dhe identifikimin e dobësive izraelite.
Ndërsa dihet nga raundet e mëparshme të luftimeve në Gaza se Hamasi ka punuar për të zhvilluar rrjete të pavarura dhe të shumta të komunikimit ushtarak, kjo sugjeron dy gjëra.
E para është se sulmi ishte planifikuar në një nivel sigurie operacionale, jo vetëm brenda Hamasit, por edhe mes fraksioneve rivale të Gazës, e paprecedentë në raundet e mëparshme të luftimeve.
Analistët ushtarakë sugjerojnë se Hamasi ka të ngjarë të ketë përdorur bllofe apo mashtrime të konsiderueshme, infiltrimin, sulmin në disa drejtime për të krijuar kaos maksimal.
Sulmi i befasishëm nga Gaza, si dështoi inteligjenca izraelite
Një grup palestinezësh mbajnë trupin e një të riu izraelit të vrarë në kufirin jugor mes Izraelit dhe Gazës
Ajo që është e qartë është se disa pika të survejimit izraelit nuk funksionuan. Nuk u zbulua planifikimi, grumbullimi, por më e rëndësishmja, kur luftëtarët e Hamasit po mblidheshin dhe po i afroheshin zonave kufitare të mbikëqyrura nga patrullimet e rregullta. Nuk funksionuan kamerat, sensorët e lëvizjes në tokë dhe mini-topët me telekomandë, të cilat në të kaluarën kanë rezultuar efektive kundër përpjekjeve për të sulmuar gardhin kufitar.
Të gjitha këto sugjerojnë një operacion i cili kërkonte një sasi të madhe përgatitjeje.
Ndoshta i rëndësishëm është fakti – siç kanë theksuar mediat izraelite – që incidentet me Hamasin në muajt e fundit nuk u identifikuan nga forcat izraelite të mbrojtjes dhe agjencitë e inteligjencës si pjesë e një lufte.
Mediat izraelite shtrojnë pyetjen e pashmangshme: Si mund të ishte lejuar të ndodhte kjo në 50-vjetorin e luftës së Yom Kipurit, e konsideruar vetë si një dështim kolosal i inteligjencës kur Izraeli u sulmua nga një koalicion Aran.
“I gjithë Izraeli po pyet veten: Ku është IDF, ku është policia, ku është siguria?”, pyeti Eli Maron, ish-kreu i marinës izraelite.
“Është një dështim kolosal; Hierarkitë thjesht kanë dështuar, me pasoja të mëdha”.
Në mediat sociale dhe gjetkë, liderët izraelitë – përfshirë kryeministrin, Benjamin Netanyahu, – po kritikohen hapur.
Megjithatë, një gjë është e qartë: Ky sulm ndodh në mes të një periudhe përccarjeje të thellë shoqërore për Izraelin. Qeveria e ekstremit të djathtë e Netanyahut, e mbushur me individë në role kabineti që nuk duhet të mbajnë poste publike, si Itamar Ben Gvir, ministri për sigurinë kombëtare, kanë derdhur gjatë gjithë kësaj kohe benzinë ??në atë që ishte një situatë tashmë shumë e djegshme në territoret e pushtuara.
Konflikti i kotë dhe egoist i Netanyahut me pjesë të mëdha të shoqërisë izraelite mbi planet e tij shumë të kritikuara për të minuar gjykatën supreme të vendit, edhe pse ai është në mes të procedurave ligjore për akuza për korrupsion, ka mposhtur debatin publik, duke nxitur shumë rezervistë të kërcënojnë se do të ndalojnë shërbimet.
Edhe kur Netanyahu foli më në fund, ai e bëri për të pasqyruar një strukturë politike dhe sigurie izraelite të tronditur thellësisht. Ky nuk ishte një “operacion” apo një “raund” luftimesh, por një gjendje lufte”, tha ai.
Hamasi nuk është i aftë të mbajë inkursionin për një kohë të gjatë, ndaj duket tmerrësisht e qartë se si do të përfundojë.
Pyetja më e madhe është shtrirja e përgjigjes së Izraelit. E cilësuar tashmë si një luftë, sulmi i Hamasit do të ushtrojë presion mbi Netanyahun nga e djathtë ekstreme, e cila e ka shtyrë prej kohësh për një sulm përfundimtar në Gaza. Mesazhet nga miqtë në Gaza dhe Izrael tregojnë se frika për atë që vjen më pas është e madhe. Peter Beaumont- The Guardian/ VOXNEWS
