Ditën e djeshme, presidenti Ilir Meta vlerësoi dy sportistet D’Istria Krasniqi dhe Nora Gjakova, si dhe trajnerin e tyre, Driton Kuka, pas paraqitjes fantastike në Lojërat Olimpike, ku fituan dy medalje ari në xhudo. Gjithashtu, edhe kryeministri Rama i ka pritur dy kampionet Olimpike ditën e djeshme.
Kreu i qeverisë i ka pritur Norën dhe Distrian në bregdet, aty ku është takuar edhe me trajnerin Driton Kuka dhe disa miq të tjerë. Në faqen e tij në Instagram, Rama shkroi: “Nder i madh të mikpres buzë Jonit dy kampionet e arta Olimpike, Norën e Distrian, së bashku me Dritonin, trainerin e tyre fenomenal dhe miqtë e tjerë.
Me respekt krejt të posaçëm për forcën e jashtëzakonshme të shembullit që na japin, uroj t’i vizitoj së shpejti në Pejë për të mësuar prej eksperiencës fantastike të shkollës së tyre të kampionëve”, shkroi Rama.
Deri këtu, nuk ka asgjë të gabuar, madje shumë mirë bën që i pret kampionet Olimpike dhe i vlerëson, por çfarë po ndodh me sportistët shqiptarë? Pse Shqipëria nuk arriti të marrë asnjë medalje në Tokio, ndërsa Kosova arrin të fitojë dy ari?
Pse gjithmonë sportistët shqiptarë ankohen për kushtet ekonomike e ato infrastrukturore? Pse vetë sportistët duhet të paguajnë para nga xhepi i tyre për tu stërvitur e për bileta? Pse nuk ka trajnerë të specializuar, por në Tokio shkojnë “me mik” persona të pakualifikuar si “trajnerë”, “fizioterapistë”, “doktorë”, “psikologë” e me radhë?
Kryeministri jonë e ka mendjen të mburret me arritjet e një qeverie tjetër siç është ajo e Kosovës, që shpenzon qindra miliona euro për sportin, ndërsa neve si shqiptarë, të na rrojnë “specialistët” me mik dhe ata sportistë të gjorë, që pavarësisht gjithçkaje, japin gjithmonë maksimumin për flamurin tonë kuqezi…
