Babai, Saliu, i mësoi ‘këlyshët’ që të gjuajnë për gjah që në vegjëli. Kur u hap dyqani i PD, të bijtë i kishte ende fëmijë, por u mësoi erën e parasë. Shkëlzeni, i biri, i cili pret burgun për vrasjet në Gërdec, deklaroi se ‘me ministrin Mehdiu kam miqësi që në moshën 14 vjeç’. Me të gjithë ministrat hyri në miqësi, si në rrugën e Qumështit drejt korrupsionit e krimit, që në fëmijëri.
Tani, në këtë kohë bollëku, në një shtëpi jetojnë katër vetë gati për në burg.
Ky është densiteti më i lartë në botë i kriminelëve për metër katror: Babai, biri, bija dhe e ëma…, ndërsa dhëndri ka shkuar para tyre.
Katër të parët janë edhe grupi familjar i të dëbuarve nga Shtetet e Bashkuara dhe Europa si persona që mund të ndotin tokën e bekuar të Perëndimit.
Rekordi botëror i katër kriminelëve në një familje, po të ishte në të kaluarën para ’90, i bie që një prej anëtarëve të jetonte në dhjetë metra katror. Sot ligjet e të Drejtave të Njeriut nuk lejojnë që një i burgosur, edhe i rrezikshmërisë së lartë, të jetojë në një sipërfaqe kaq të ngushtë. Po vallë çfarë ka ndodhur që në këtë epokë të Drejtash, fati i zi e sjell që në një vend si Shqipëria, katër të dënuar me rrezikshmëri të lartë, të ndodhen në një familje?
Familja Berisha, që derisa u neutralizua nga ligjet dhe nga aleatët e mëdhenj, qysh se i hyri rrugës së krimit kundër popullit që e dhunoi pa masë, që atëherë nisi të mendojë për ‘burgun’. Nga një apartament me dy dhoma e kuzhinë në Brrakë, Familja nisi të zgjerohet. Fillimisht me nga një shtëpi luksoze për kokë; pastaj me vila, pastaj me apartamente pa fund, pastaj me 17 pallate në mes të Tiranës, pastaj me gjysmën e Shqipërisë të hipotekuar për vete, pronat nisin nga deti deri te kodrat që ia vodhën Shën Pjetrit. Më në fund secili pronar në një shtet luksoz: djali Suedinë, vajza Holandën, dhëndri Gjermaninë, e ëma Beogradin.
Baba Saliu do të ruante shtëpinë, derisa të vdiste ushtria e tij e PD.
Tani ja ku janë, presin të ndërrojnë ‘shtëpinë’ nga rruga e Salës për te shkolla ‘Harry Fulz’. Edhe atje sa për fillim, një nga një. Në librin ‘Guinness’ fenomeni do të njihet si ‘densiteti më i lartë i personave kriminalë në një familje’.
Krimi, si një akt i rrezikshëm për shoqërinë njerëzore, i ndaluar dhe i dënueshëm nga ligji, ka hierarki. Edhe familja Berisha brenda të të njëjtit krim, ka hierarkinë e vet, shkallë-shkallë. Prandaj duket se edhe një apartament mund të strehojë disa autorë krimi: Kat më kat.
Hierarkia:
Babai, Saliu, i mësoi ‘këlyshët’ që të gjuajnë për gjah që në vegjëli. Kur u hap dyqani i PD, të bijtë i kishte ende fëmijë, por u mësoi erën e parasë. Shkëlzeni, i biri, i cili pret burgun për vrasjet në Gërdec, deklaroi se ‘me ministrin Mehdiu kam miqësi që në moshën 14 vjeç’. Me të gjithë ministrat hyri në miqësi, si në rrugën e Qumështit drejt korrupsionit e krimit, që në fëmijëri. Ndërsa i ati u ngjit në karrierën e kreut të shtetit, por në fakt poshtë shkallëve endi si mëndafsh organizatën familjare- qeveritare të mafies.
E bija, herë më lart e herë nën të vëllanë si besim e si leitnante, e ndieu më mirë erën e ‘gjahut’. Ajo ngriti zyra ‘këshillimi’ ku mblidhte miliona dhe zaptonte toka. Tani po pret të dalë në krye të hierarkisë. Është e vetmja nga familja që nuk e ka të afërm burgun; para se të shkojë vetë ka nisur të shoqin për atje dhe vetë do të bëjë rolin e burrneshës.
E ëma i qëndron larg publikut, si gjithnjë. Por është ‘mastermind’ e gjithë densitetit të familjes- burg. Po të ishim në periudhën e shtëpive të vogla, organizatat botërore të të drejtave të të burgosurve do të kishin protestuar.
Ismail Kadare, atëherë pat shkruar se ‘n’apartamentin tonë nuk kemi vend as ku të grindemi’.
