Talebanët në Kabul fshinë portretet e vajzave që ndodheshin në vitrinat e dyqaneve. Një prej tyre ishte dhe fotoja e Beatrix Ramosajt.
Këngëtarja shqiptare reagoi mbrëmjen e djeshme në Instagram, duke thënë se ndihet keq dhe shumë e prekur…
Postimi i Ramosaj:
Shume njerez me kane pyetur sesi ndihem per fshirjen e fotografise sime nga vitrinat e Kabulit.
Jam pa fjale dhe ndihem jashtezakonisht shume keq, jo sepse eshte portreti im, aty mund te ishin me mijera vajza te tjera shume te bukura, por sepse mendoj per te gjitha ato gra dhe vajza qe tashme skane me asnje grimce lirie dhe mundesi per te shprehur veten.
Ndihem shume keq si artiste dhe si femer, pasi mendoj se roli jone eshte akoma me i madh se i te krijon art, por edhe per te ngritur zerin per ceshtje te ndryshme, per te frymezuar, per te dhuruar enderra dhe shpresa per me te vegjlit Me Ndoshta per disa ato fotografi jane thjeshthte fushata promocioanale per te shitur fustane, por ne nje shoqeri qe ishte ende duke u rimekembur, ishin nje fije shprese me shume per vajzat e vogla, qe duke pare ato foto personale enderronin te ardhme e tire te bardhe, te drejte, te lumtur, me partnerin e zemres qe kane zgjedhur vete dhe kurrsesi duke pare ato fotografi nuk do mendonin se pas 20 vitesh talebanet do te ktheheshin e do te shuanin enderrat e tire.
Zemra ime me të vërtetë rrjedh gjak për të gjithë në Afganistan, veçanërisht për #gratëdhe vajzat dhe gjithçka që ata kanë për t’u marrë dhe janë zgjidhur tani.
E urrej faktin qe pas shume vitesh perpjeke per liri por dhe per te ngritur imazhin e gruas ne #Afganistan tani cdo gje eshte rrenuar.Por une vij nga nje familje e forte, me gra te forta, qe me kane mesuar qe pas cdo rrezimi, ka nje ngrite dhe qe eshte drejtuar eventuale do te triumfoj.
Madje duke qene me origjinë nga Kosova, dhe në dhe ndjej dhimbjen e madhe qe te gjithe refugjatet jane duke kaluar tani, po lutem për ty dhe po lutem edhe për brezin e ardhshëm të njerëzve afganë, duke shpresuar se një ditë ata do të shijojnë lirinë përsëri dhe kurrë mos e lini atë ndjenjë të zhduket.
Por lutja nuk ndihmon, ajo që ndihmon është të ngresh zërin dhe te jesh i kuptueshem.
Dhe ne mes te kesaj krize te madhe humanitare, do i kerkoja te gjithe te rinjve/bashkemoshatareve ne Shqiperi, ne Europe, ne USA, te behen me te mirekuptimet dhe ta kene parasysh qe “Asnje njeri nuk do zgjidhte te vdiste ne ajer, po mos ta dinte sesa e rrezikshme është toka ne te cilen shkel”.
