Pas katër dekadash harresë nga institucionet, banorët e fshatit Gorrisht kanë protestuar për mungesën e rrugës, që prej vitesh i ka izoluar nga pjesa tjetër e zonës dhe nga jetesa normale. Në një protestë të qetë dhe dinjitoze, ata ngritën zërin kundër braktisjes së vazhdueshme dhe kërkuan ndërhyrje të menjëhershme.
Rruga që të çon në Gorrisht është lënë në një gjendje të rëndë, të pakalueshme dhe të rrezikshme për jetën. Prej më shumë se 40 vitesh nuk është bërë asnjë investim, asnjë ndërhyrje, asnjë shenjë vëmendjeje nga autoritetet. Ajo që dikur mund të ishte një lidhje jetike, është kthyer sot në një simbol të braktisjes dhe padrejtësisë.
Banorët shprehen të lodhur dhe të zhgënjyer. Ata kanë dëgjuar premtime të panumërta, por asgjë nuk ka ndryshuar. “Heshtja është bërë ligj”, thonë ata, ndërsa rruga ka ndikuar jo vetëm në jetesën e përditshme, por edhe në dinjitetin njerëzor.
Segmenti në fjalë është vetëm 7 kilometra i gjatë, por për banorët e Gorrishtit, këto shtatë kilometra përfaqësojnë një ndarje të thellë nga pjesa tjetër e botës. Ata nuk arrijnë të shkojnë as te varrezat e të afërmve, pasi automjetet mortore nuk kalojnë dot në rrugën e amortizuar. “Lotët derdhen, por rruga nuk hapet”, thonë ata me dhimbje.
Kjo rrugë është lidhja me shtëpinë, me të shkuarën dhe të ardhmen. Është rruga drejt kujtesës dhe identitetit. Por në gjendjen aktuale, ajo nuk u shërben as të gjallëve, as të vdekurve. Protesta e banorëve ngre një thirrje të qartë: Të ndërhyhet menjëherë për rikonstruksionin e rrugës dhe për t’u dhënë dinjitet atyre që kanë mbetur për dekada në harresë.