Britania e Madhe po përgatitet për masën më të gjerë të largimeve të detyruara të shqiptarëve në dekada. Ministrja e Brendshme Shabana Mahmood deklaroi në Parlament se rreth 700 familje shqiptare kanë marrë refuzimin përfundimtar të kërkesave për azil dhe se procesi i deportimit pritet të nisë, përfshirë rastet me fëmijë. Sipas saj, largimet nuk janë zbatuar deri më tani dhe qeveria po planifikon të ndryshojë mekanizmin e ekzekutimit. Kjo deklaratë ka tensionuar klimën politike, duke shkaktuar debat edhe brenda Partisë Laburiste, ku masa është cilësuar e “dhimbshme dhe delikate”.
Kjo situatë i vendos shqiptarët në një pozitë të vështirë. Dhjetëra mijëra prej tyre punojnë dhe jetojnë në Britani prej vitesh, ndërsa tani shohin se politika e azilit nuk ka ndryshuar drejt zbutjes, por përkundrazi është forcuar. Shqipëria përmendet hapur si vend që duhet të pranojë kthime më të shpejta, ndërsa familjet shqiptare trajtohen si kategori e veçuar në statistikat e qeverisë. Shenja të kësaj retorike janë shfaqur prej kohësh dhe sot po marrin formën e masave konkrete.
Në këtë klimë të rënduar, ka edhe zhvillime që shtojnë kontrastin brenda vetë komunitetit shqiptar. Në një kohë kur qindra familje përballen me frikën e deportimit, një mjek shqiptar që jeton në Londër, Dr. Kristo Papa, i cili më herët ishte pjesë e Akademisë Politike të Partisë Socialiste në Shqipëri, ka zgjedhur të kandidojë me Reform UK, partinë e Nigel Farage, që njihet për qasjen e saj të ashpër kundër emigrantëve dhe veçanërisht ndaj shqiptarëve. Përfshirja e tij në këtë parti, e cila ka sulmuar shqiptarët në mënyrë të përsëritur, është pritur si zgjedhje që bie ndesh me situatën që komuniteti po kalon.
Ky pozicionim shihet si hap i diskutueshëm moral, sepse Reform UK ka qenë ndër forcat politike që ka nxitur pikërisht klimën e sotme kundër emigrantëve nga Shqipëria.
Në këtë moment, çështja kryesore mbetet një: qindra familje shqiptare në Britani po përballen me pasiguri ekstreme dhe me rrezik real largimi. Pasojat prekin fëmijë që rrezikojnë të nxirren nga shkollat ku mësojnë, familje që kanë ndërtuar jetë të tëra dhe sot trajtohen si çështje administrative. Kjo është drama e vërtetë dhe urgjenca që kërkon vëmendje publike.
Ndërsa debati politik në Britani po ashpërsohet, shqiptarët kanë nevojë për qasje të matur, përfaqësim të drejtë dhe sensibilitet më të lartë. Nuk është koha për distancim brenda komunitetit ose për përfshirje në struktura që kanë kontribuar në krijimin e klimës së sotme. Është koha për të kërkuar transparencë, trajtim të drejtë dhe respekt ndaj familjeve që jetojnë me pasigurinë e ditës së nesërme.
Rreziku është real dhe shqiptarët në Britani kanë nevojë për mbrojtje, jo për t’u kthyer në objekt të një politike që i sheh si target.
Atje ku politika po ngre barrierat, komuniteti ka nevojë për zë të përbashkët, jo për ndarje.
