Mullirit të erës i ka dalë kalorësi i ri. Erion Braçe, specialisti i indinjimit selektiv, ka nxjerrë shpatën për të mbrojtur “viktimën” e radhës – Thoma Gëllçin, njeriun që e ktheu RTSH-në në pronë private. Statuset e gjata dhe patetike të Braçes në Facebook janë bërë rituali i tij i preferuar, por kësaj here nuk mund të fshehë kënetën e korrupsionit që po mbron.
Thoma Gëllçi: ish-drejtor i RTSH-së, i akuzuar dhe dënuar për shpërdorim detyre. Një njeri i cili ka përdorur institucionin publik si plaçkë personale për vite me radhë. Gëllçi është kthyer në viktimën e preferuar të Braçes.
Kur Don Kishoti ynë i vjetër i PS-së filloi betejën e tij të zakonshme me mullirin e erës, ai “harroi” me qëllim të përmendë shumë detaje thelbësore. Ai foli për një “oligark” të paemeruar që gjoja donte të “grabiste RTSH-në”. Por kjo akuzë e hedhur në ajër fsheh dy probleme madhore që tregojnë natyrën manipuluese të Braçes.
Kalorësi ynë pa kalorësi është kaq trim, sa nuk thotë dot emra. Kaq transparente është “ndërgjegjja e mazhorancës” sa fshihet pas akuzave të mjegullta. Por loja e tij ka një problem logjik: shefi i tij, Edi Rama, ka deklaruar solemnisht se “në Shqipëri nuk ekzistojnë oligarkët”.
Ja pra ku një nga radhët e qeverisë sapo pranoi ekzistencën e oligarkisë që kontrollon vendin – por vetëm kur i duhet për të mbrojtur miqtë e tij!
Në fakt, vendimi i Strasburgut nuk e ka shpallur kurrë Gëllçin të pafajshëm. Strasburgu thjesht vlerësoi se koha në paraburgim ishte e tepruar – një çështje procedure, jo substance.
Madje, gjykata evropiane, duke lexuar vendimin origjinal, i jep të drejtën SPAK-ut dhe GJKKO-së për arrestimin fillestar, duke i akorduar Gëllçit thjesht një kompensim monetar simbolik. Pra, në thelb, Strasburgu legjitimon punën e SPAK-ut, ndërsa Braçe përpiqet ta paraqesë si triumf të drejtësisë.
Por çfarë drejtësie kërkon Braçe për një njeri si Thoma Gëllçi? Mjafton të përmendim vetëm disa pika nga dosja e tij:
Festivali i 58-të i RTSH-së – 41.882.550 lekë të reja u zhdukën pa asnjë shpjegim. Asnjë transparencë, asnjë përgjigje për qytetarët që paguan taksat.
Ndërsa për ndeshjet e UEFA Champions League, Gëllçi përdori 3.2 milionë euro nga xhepat e shqiptarëve për të transmetuar vetëm 18 ndeshje futbolli! Ndërkohë që Gëllçi e paraqiti këtë si një dhuratë për publikun, në realitet ishte vjedhje publike në dritën e diellit.
Më pas vjen tenderi prej 400 milionë lekësh për arkivën e televizionit. Sërish një kompani me pronarë miqtë e tij fitoi duke ofruar 99.7% të fondit limit – praktikisht duke mos pasur asnjë konkurrent real.
Dhe nuk duhet harruar skandali që e futi në burg: tenderi 86 milionë lekësh për pajisjet e RTSH Agro. Edhe këtu Gëllçi favorizoi kompaninë “TBS 96”, edhe pse kjo kishte një ofertë 20 milionë lekë më të lartë se konkurrentja “EURO KONTAKT”.
“Shkelmin e parë” Gëllçi e mori nga Gent Prizreni, pronari i “EURO KONTAKT” dhe kunati i oligarkut Samir Mane. Ishte denoncimi i Prizrenit në tetor 2021 që hapi derën e SPAK për Gëllçin.
Prizreni u irritua kur kompania e tij humbi tenderin përballë “TBS 96”, një kompani që sipas KLSH nuk i plotësonte kriteret për të marrë pjesë në tender, por që megjithatë u favorizua edhe pse kishte një ofertë 20 milionë lekë më të lartë.
Gëllçi u arrestua më 8 tetor 2021 dhe gjykata e la në burg më 11 tetor 2021, bashkë me tre ish-vartësit e tij. Por në gusht 2022, Gëllçi u lirua nga burgu pasi GJKKO pranoi kërkesën e avokatit të tij me arsyetimin se i kishin mbaruar afatet e dënimit. Çështja ndaj tij do të zhvillohej në apel, ku Gëllçi kërkonte pafajësi.
Por kjo nuk është e gjitha. Hipoteza që duhet hedhur me forcë është se oligarku i vërtetë që Braçe refuzon të përmendë është me siguri Aleksandër Frangaj. Nuk është rastësi që Gëllçi i “grabiti” TV Klan-it të drejtat ekskluzive të Champions League dhe Kampionatit Botëror.
Pas kësaj “tradhtie” mediatike, Gëllçi duket se filloi të tërheqë vëmendjen e strukturave të drejtësisë. Marrëdhëniet e acaruara me njërin nga njerëzit më të fuqishëm të medias shqiptare mund të kenë qenë katalizatori që solli rrëzimin e ish-drejtorit të RTSH-së.
SPAK-u duhet të hetojë të gjitha fijet e kësaj historie të errët. Duhet të zbulojë lidhjet mes Gëllçit dhe “oligarkëve” që herë dalin e herë zhduken nga skenat politike sipas nevojave të momentit.
Pse Erion Braçe, një deputet i Partisë Socialiste që pretendon të jetë “ndërgjegjja kritike” e mazhorancës, mbron një figurë si Thoma Gëllçi? Ku është burimi i këtij altruizmi të papritur? Çfarë lidhjesh të fshehta ekzistojnë mes tyre?
SPAK duhet të tregojë se nuk bie pre e presioneve politike. Thoma Gëllçi duhet të përgjigjet për të gjitha abuzimet e tij, në vend që të bëhet “kalë beteje” për politikanët!
/gazetareforma.com
