Një festë shqiptare, një festë italiane. Tirana ka muaj që po përgatitet për finalen e Konferencës. Dhe të mërkurën, ditën e ndeshjes, të gjitha zyrat publike do të mbyllen për të lehtësuar organizimin dhe menaxhimin e eventit, kështu e nis Corriere Dello Sport, intervistën me kryeministrin shqiptar Edi Rama, i cili është shfaqur i emocionuar.
Javën e kaluar në profilin e tij në Instagram ai postoi një foto të një shalli të Romës ngjitur në kangjellat e stadiumit, vetëm për të kuptuar se njerëzit e tij kanë zgjedhur cilën anë të marrin.
«Unë kam një shpirt italian – thotë ai – gjyshja ime kishte gjak venecian. Dhe falë saj mësova gjuhën tuaj. Për mua italianët janë shqiptarë të veshur si Versace. Jemi vërtet të ngjashëm në kulturë dhe mentalitet”. Ai është një personazh shumë i veçantë, ish-basketbollist, piktor, gazetar, filantrop, kreu i një qeverie që nga viti 2013 që i ka ndryshuar tërësisht fytyrën Shqipërisë. E kontaktuam për të dëgjuar ndjesitë e tij nga afër.
Kryeministër, kjo finale është një mundësi e madhe për Shqipërinë.
“Eshte e vertete. Në nivel imazhi është një ngjarje e bujshme. Por për ne është edhe krenari të presim këtë finale. Deri para disa vitesh Kombëtarja jonë nuk mund të luante në Tiranë sepse kishte një stadium të vjetër që nuk përmbushte standardet ndërkombëtare. Tani kryeqyteti po pret për herë të parë një finale evropiane”.
Çfarë atmosfere është pak ditë pas ndeshjes?
“E pabesueshme. Dhe do të jetë më e nxehtë dhe më e ngrohtë nga tani deri të mërkurën. Ne do të jemi në lartësinë e ndeshjes”.
Ka shqetësime sigurie, me shumë tifozë italianë dhe holandezë që kanë mbërritur pa bileta.
“Ne u organizuam. Ata që nuk mund të hyjnë në stadium do të mund ta ndjekin ndeshjen në dy tifozeritë e rezervuara për mysafirët tanë. I kërkova ndihmë policisë në Romë dhe Roterdam, të gjithë po bëjnë përpjekje për të ofruar mbështetje”.
Tirana, edhe në mandatin e saj si kryetar bashkie, ka evoluar shumë në dekadat e fundit.
“Po përjetojmë një periudhë zhvillimi të madh, pas zbehjes së tmerrshme të epokës komuniste dhe kaosit urban që pasoi. Të gjithë ata që vijnë për të na vizituar janë të befasuar dhe duan të kthehen në Shqipëri”.
Është e vërtetë që ju e përkrahni Juventusin?
“Po, që kur isha fëmijë. Por tani që Roma drejtohet nga Mourinho, është e vështirë për mua të zgjedh. Isha magjepsur prej tij kur ishte te Interi, aq sa në atë periudhë më bëri të tradhtoja pak Juventusin… Le të themi se jam një lojtar i Juventusit nga Mourinhano. E vërteta është se unë nuk jam ekspert futbolli. Unë jam më i interesuar për trajnerët: prej tyre mund të mësoj karizmën, udhëheqjen, aftësinë për të menaxhuar një grup”.
Më pas të mërkurën Roma fiton.
“Mendoj se Feyenoord ka më pak shanse për të marrë kupën, si të thuash… Holandezët do të luajnë jashtë shtëpisë, sepse Tirana është një Romë e vogël. Të gjithë shqiptarët do të bëjnë tifo për romët”.
Dhe ndoshta për Marash Kumbulën, i cili është shtetas shqiptar.
“Unë nuk e njoh atë personalisht, por të gjithë këtu flasin mirë për të. Dhe nuk është një gjë e parëndësishme në Shqipëri që të bien dakord të gjithë. Marash është flamuri ynë dhe është një lojtar i fortë. Ai ishte shumë i zoti për ta bërë Jose të ndryshonte mendje, duke fituar gradualisht hapësirë.
Çfarë do t’i rekomandonit Juventusit ‘tuaj’ për t’u bërë sërish i madh?
“Nëse do të mund të jepja një këshillë, do të bëhesha anëtar i shoqatës së trajnerëve të njohur që keni në Itali… Por ajo që ndodhi më parë më dukej anormale, domethënë Juve fiton gjithmonë”.
Çfarë kujtoni nga e kaluara juaj në basketboll?
“Isha një djalë me gjymtyrë të gjata. Edhe pse jam i gjatë 1.98 sepse këtu nuk kishte gjigantë: ne konsideroheshim kinezët e Europës (qesh, ed). Edhe unë erdha në kombëtare në moshën njëzet vjeç, por u ndala herët, sepse vuaja nga astma: nuk ishte më e mira për të garuar. Por përvoja më ndihmoi, sepse më mësoi rëndësinë e lojës në ekip”.
Prej aty lindi pasioni i tij për pikturën. Zyra e tij është plot me piktura dhe vizatime.
“Duke lënë sportin zbulova se më pëlqente të pikturoja. Që nga viti 1991, kur ra regjimi komunist, kam filluar të udhëtoj nëpër botë”.
Kush është Mourinho i artit?
“Paolo Uçello. Për mua ai është zot i pikturës. Më moderne nga të gjitha modernet”.
